Circle

Διάβαζα αντιδράσεις

για την «ατάκα»

στην εφημερίδα «Πολίτης»

περί κυπριακής διαλέκτου και πολιτικής,

π.χ. στης • Δις

και στου • Άπατου.

Μεγάλη βλακεία …αλλά… αλλού η ουσία.

Προσπερνούμε ανταλλαγή «επιχειρημάτων»

εν όψει προεδρικών

και τις ανάλογες ευθυγραμμίσεις

Μέσων και Μίσους.

Αγαπητοί μου μπουμπούνες

συμπολίτες αριστερόστροφης τροχιάς,

ο κύκλος που κλείνει

δεν αφορά εσάς μόνο.

Εσείς και το Κόμμα θα βολευτείτε

και στην Νέα–Παλαιά

τάξη πραγμάτων.

Να μου το θυμηθείτε αυτό.

Ασχέτως αποτελέσματος εκλογών,

το σφάλμα «Βασιλείου» θα διαγραφεί.

Όχι πως ο ίδιος έπραξε κάτι σπουδαίο,

μόνοι μας τότε

(αριστεροδέξιοι και αμαρκέ)

πειστήκαμε πως κάτι θα αλλάξει,

πως

–κάπως, ίσως με τρόπο μαγικό –

θα έσπαζαν τα δεσμά

της όρνεο–κορακο–συμμορίας

με τα λείψανα αγίων, ηρώων και …εκδιδόμενων.

Αυτό πεθαίνει.

Η δυνατότητα

του μυαλού

να ξεφεύγει, να φεύγει.

Είχα πει

• στην πρώτη μου ανάρτηση

(το 2006)

πως επιστρέφουμε στα 80’s.

Έγινε.

Πάμε τώρα όλοι μαζί …

χαρωπά και εθνικά υπερήφανοι

να αναπληρώσουμε το χαμένο χρόνο.

Καινούριες

γερασμένες δεκαετίες

μας περιμένουν

κραδαίνοντας

σημαιούλες–σημαδούρες,

μπλε και κόκκινες και πράσινες μαζί,

εν μέσω εμβατηρίων και δοξολογιών,

επιπλέοντας σε Θάλασσα αερίων.

Ο Knopfler τραγουδά

άσμα ερωτικό–νοσταλγικό,

αναπολεί στιγμές,

κορμιά, ανάσες

της εποχής των νιάτων.

Εν ολίγοις, θρηνεί.

Κι’ εγώ

–έτοιμος για απόσυρση –

να ονειρεύομαι πως κάποτε

θα ζήσω σε Νησί.

Sweet Surrender.

Wars for Aphrodite […with arms.]

Bon Scott:
“…She had the face of an angel
smilin' with sin.
The body of Venus with arms…”

• Lady Aphro.

• Cyprus, etymology.

• Υπ. Συγκοινωνιών και Έργων. Τμήμα Αρχαιοτήτων.

Από την Ιστοσελίδα τους (en),
the Antiquities Department,
Ministry of Communications and Works:

“…We would like to inform you that there are currently no replicas available.  As soon as these become available the relevant information will be published on this webpage…”

Πιθανές λύσεις:

• Κύθηρα.

SMS: MEGALOI ERWTES.

[_G_E_T___R_E_A_L_]

A Sacrifice FO(u)R+NOTHING !

......40......

«…And I pushed away my plate       
 

And said boys I've had enough …» *

Business Proposition [ New and Improved ! ]

Πιστεύω πως

σαν "πακέτο" ή περιτύλιγμα

θα είχε μεγάλη επιτυχία.

Θα μπορούσες με αυτό

να πουλήσεις οτιδήποτε:

από σερβιέτες

μέχρι

πρόσοψη/είσοδο νυχτερινού κλαμπ…

Κάποιοι δε εισηγήθηκαν

να γίνει και επισήμως

η «πρόσοψη»

της κυπριακής επιχειρηματικότητας

αλλά υπάρχει πάντοτε

ο φόβος…

κάποιοι «φίλοι»

να μας κόψουν… τα αέρια!

THE WORLD TODAY:

riot

Insanatorium

Σπίτι φίλου,

μπίρες και ρούμι,

η παράνοια του • Hunter

σε ηλεκτρικό παράθυρο.

Πρώτο κουδούνισμα –ξυπνάς.

Στο δεύτερο παίρνεις φωτιά.

Κίνηση γρήγορη προς κατεύθυνση μία.

Άδειο το μπαρ και αναφωνείς:

Απ’ το Φρενοκομείο,

στο Σανατόριο!

[Και πίσω στο Φρενοκομείο.]

Memorandum.

.
I.

[All my Beautiful f_Friends]

 

The world will not change because of your latest post on the net. Neither your life for that matter. The unbelievers will not be converted by the millions, the Yahoos will not transform into Houyhnhnms, the capitalists will not share, the communists will not… generally. Your social life will not improve. Neither anyone else’s for that matter. Your people skills will not be sharpened, your ability to think outside the box will diminish, your intelligence –emotional or other –will regress, your nether region’s circumference will –and that is a certainty –progress geometrically.  
 
And reading this will not change your mind.

II.

[Some Loaves of Bread and Two Fish]

The previous years

it affected • the Ruskie.

The News tell us now

just the same for • the Yankee.

Check out the weather

before • heading West.

Check out • the stats

and then bid for • the best.

The increase in price may cause revolutions

but my greatest fear is for future solutions.

The multitudes fed by the Nazarene Teacher,

then the Bread and the Fish at the hand of a Preacher…

But now comes the time for a different attrition,

to enslave the hungry through «proper» nutrition.

Field Marshals and Rebels, all Leaders of Man,

all fail to decipher the new Master Plan.

The Ways of the Mother and the Knowledge of Old

encrypted in sea and in land that they hold.

No longer the Ape will remember the Tree,

no longer the Clay that can walk shall be Free.

Holly Daze in the Sun!

Ω, ρε μάνα μου!

Που το βρήκες τέτοιο γυαλί μπρε;

Ω, ρε χρώμα!

Ξέχασα

ποιος είμαι

και που πάμε

μπρε!

Μπας κι’ είμαι

απάνω σε διαστημόπλοιο;

Εξαρτάται

πως το βλέπει κανείς.

Μπορεί και να είμαι!

Έτσι είναι

άμα φοράς φίλτρα.

Δεν ’ν΄ κακό.

Φτάνει να το ξέρεις

ότι τα φοράς.

Γιατί αλλιώς,

εκεί που νομίζεις

πως είσαι

αλλού…

ξαφνικά βρίσκεσαι

πάλι εδώ,

πάντα εδώ.

Θα σου κακοφανεί.

Φίλτρα μαγικά,

φίλτρα οπτικά,

φίλτρα στα τσιγάρα μου

να νοιώθω πιο καλά.

Κάποτε είναι

και θέμα

οπτικής γωνίας.

Γύρε στο πλάι,

ακόμα λίγο,

ακόμα λίγο…

Να!

Το βλέπεις τώρα;

Εκεί που νομίζεις

ότι ξεφεύγεις…

…αντιλαμβάνεσαι πως

στραβός ειν’ ο γιαλός!

Κατάλαβες μάτια μου;

***

Στην παραλία,

εκεί που άκουγες

Αγγλικά και Γερμανικά

τώρα προστέθηκαν

τα Ρωσικά και τα Εβραϊκά.

Να διαλέξω

αφέντη,

εφέντ’μ’;

Να μοιραστούμε

πάλι…

που είμαστε

μισοί;

Δεν θα ‘ναι δα

κι η πρώτη μας • φορά!

 

Αναπαύσου εσύ…

Φροντίζουν άλλοι για μας.

Η μια είπε

για τα ομόλογα.

Η άλλη ζητά λιγότερα

–πέριξ των 500.

Και πως

προέκυψε

η τρύπα;

Άκουσα ότι

περίπου τα μισά

προκύπτουν

από απλήρωτο χρέος

Developer.

Αλήθεια ή ψέμα,

εσύ αναπαύσου.

Κι’ αν τους χρωστάς

5 ή 10 χιλιάδες,

τράβα στα δικαστήρια.

Εκεί να δεις

ανάπαυση.

Άγιος ο Θεός,

Άγιος Ισχυρός,

Άγιος Αθάνατος,

ελέησον ημάς.

Όταν θα ‘ρθει

η ώρα

να τραβήξεις πάλι κουπί,

θα το καταλάβεις.

Θα το καταλάβεις;

***

«Ρε ‘συ. Θα πάμε και την Πέμπτη, έτσι;»

«Ναι αλλά... να πάμε πιο νωρίς.»

«Εντάξει. Κοίτα… ο καλός ψαράς… έξι η ώρα το αργότερο είναι στο πόστο του!»

«Ξηπάλαρε λλίον!
Έξι η ώρα θα ‘μαι σπίτι σου, ΟΚ;»

«Ντα γκασπαζά!*»

 

*Ατάκα από τη σειρά

• Δύο Ξένοι.

Z is Everywhere!

Pool Table Queue Board

• Vote for Z!

Αργάμιση στο Bar. [Matchbox]

Αργάμιση στο Μπαρ,

ο γείτονας εξ Αρμενίας

μου μιλάει για τον Παππού του

που δεν έφτασε καν στο Βερολίνο

και εισέπραξε

-τρένο καβαλώντας - 

τρεις σφαίρες στο αυχένα.

Είχε να ζει

μια ολάκερη ζωή

με την ντροπή

ότι δεν έφτασε μέτωπο.

Λίγο πριν το τέλος

–αφού κατέρρευσε η Σοβιετία –

τους ξομολογήθηκε τ’ όνειρο

που ‘χε από καιρό.

Λίγο πριν το τέλος

–μήνες πριν πεθάνει –

κατάφερε να πάει

με όσα κονόμησε

ταξίδι στο Μισσισσιππή.

Μπλουζ και Μεγάλα Βυζιά!

ODE II: ΩΔΗ ΣΤΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΝΙΑΤΑ

.

.

.

.

ΚΑΠΟΤΕΣ

.

.

.

Της μινιμαλιστικής σχολής αντιλαμβάνεσθε...

Cheap Gifts for a Crisis

The Artists Muse. [Αι Καλλιτέχναι Ρεμβάζουν]

Ξυπνά ο πρώτος και φτιάχνει φραπέ, ο αναδευτήρας καθαρός και έτοιμος εκ νέου για χρήση πριν τη πρώτη ρουφηξιά. Ξυπνάει ο δεύτερος, φτιάχνει φραπέ και το πίνει μέσα στον αναδευτήρα. Ποτήρια κατάλληλα δια τοιούτον σκοπό, άφθονα. Ξυπνά και ο τρίτος, βρίσκει τον αναδευτήρα κατειλημμένο … πιέζει τον δεύτερο να σπεύδει με το φραπέ για να φτιάξει δικό του. Ρουφήξ-ρουφήξ-ρουφήξ, πάρε. Ομοίως ο τρίτος καταναλώνει το φραπέ εντός του αναδευτήρα.


Πως θα προκόψουμε έτσι, αδελφέ μου;

***

Παρασκευή, 27 του Ιούλη και βρίσκομαι –μαζί με 2 συνταξιδιώτες –στη νότια πλευρά του Τροόδους με κατεύθυνση βόρεια. Είναι εκείνο το κομμάτι της ορεινής και ημιορεινής Κύπρου που το χαρακτηρίζει το βραχώδες ασπρόχωμα και η χαμηλή ως μέτριου ύψους βλάστηση. Δύσκολη Γη.

Προορισμός η Αρμίνου (δες προηγ. ανάρτηση), από το φράγμα της οποίας (και προς τα βόρεια) ξεκινά η ψηλότερη βλάστηση που μπορείς να αποκαλέσεις δάσος. Πρώτος σταθμός, δυο χωριά πιο κάτω, στο σπίτι που θα μας φιλοξενούσε (καλή ανάρρωση Γιατρέ).    

Η θέα μιχτή, ομορφιές και –από ανάγκη –ασκήμιες των ανθρώπων. Εκεί που βρίσκεις σκιά ή όταν ο Ήλιος γύρει πίσω απ το απέναντι βουνό, το αεράκι υπέροχο –σχεδόν μεθυστικό αν τα ρουθούνια σου δεν τα ‘χεις κάψει από καιρού με τις κακές συνήθειες. 

Αφού ξεφορτώνουμε προμήθειες και ρούχα, επόμενος προορισμός ο χώρος του φεστιβάλ με ενδιάμεσο σταθμό σε φαγάδικο εντός άλλου χωριού. Εδώ να καταλάβεις τι εστί «οφτό κλέφτικο». Όχι μόνο λόγο καλού ψησίματος και γεύσης αλλά και γιατί το εμφανές της Λευκωσιάτικης καταγωγής έχει ως αποτέλεσμα «κόψιμον κκελλές».


Στον καφενέ της Αρμίνου, δίπλα δηλαδή από το χώρο του φεστιβάλ, παρατηρείς τους «χωρκανούς» που κερνάνε συνεχώς μπίρες τον «αμερικάνο» μουσικό… περιμένοντας να δουν πότε θα καταρρεύσει. Αναρωτιέσαι αν στο τέλος θα υπάρξουν τράβαλα ανάμεσα στους φεστιβαλιστές και τους τόπακες. Φαίνεται όμως πως η ανάγκη –πως αλλιώς να ξαναδεί το χωριό 100, 200 ή 300 επισκέπτες ανά μέρα –κάνει τη συμβίωση πιο εύκολη παρά τις «διαφορές» στη κουλτούρα. Η κρίση βοηθός!

Μια αυτοσχέδια απόπειρα στο περίπου, καλλιτέχνες σε κατάσταση φλου να περιμένουν για sound-check, πλάκες για την παράκληση της τελευταίας στιγμής που κάνουν οι καλαμαράδες μουσικοί, ακούς τις συζητήσεις μέσω κινητού μεταξύ ενός εκ των διοργανωτών και των φίλων/γνωστών του που κάθονται δίπλα: «Μα που να βρω μασκαραλλίκιν να θκιαβάζει floppy μάνα μου; Πρέπει να κάμω ταξίδι πίσω στο χρόνο για έτσι πράμα!»

Μετά περίπατος προς το • Γιοφύρι του Τζιελεφού, περνώντας δίπλα απ’ το φράκτη.

Προσπερνάμε το γιοφύρι, ψάχνουμε τα αστόπαιδα την περιβόητη δροσιά των βουνών, μα πώς να σου κάτσει λεβέντη μου; Αφού κατέβηκες σε κοίτη ποταμού, βουνά δεξιά … βουνά ζερβά… βουνά παντού τριγύρω, πυκνή βλάστηση όπου γυρνάει το μάτι, πως περιμένεις να φυσήξει αεράκι;

Αγκομαχώντας απ’ τα περιττά κιλά, ο φόβος του σπασμένου δίσκου κάνει το κάθε βήμα μου αργό ενώ ο ιδρώτας εμπλουτίζει τα τρεχάμενα νερά. Φτάνω στο ξέφωτο όπου αράξανε οι άλλοι.

Αι καλλιτέχναι ρεμβάζουν!

Φέρνω στη μύτη μου κλαδιά, φλοιούς, φύλλα, προσπαθώ με κάποιο τρόπο να σχηματίσω συναισθηματικό δεσμό με τα όσα βρίσκονται γύρω μου.


Έτσι δεν μας πιάνουν στα κλουβιά της πόλης;
Με τέτοιους δεσμούς;


Από την ανάγκη για ταίρι στο μπαρ, από τους «weekend» χώρους συνεύρεσης –δια αλκοολούχας οδού –στο ψυχαναγκαστικό ξενύχτι, από τα φώτα της πόλης που βλέπεις κορδώνοντας σε ρετιρέ πολυτελείας ως την τρύπα με τα φώτα σε φτωχικό καθιστικό.

Παραμένουμε θεατές.

Θα χρειαστεί νομίζω κάποια μαγεία πιο δυνατή αν είναι να ξεφύγουμε. Γι’ αυτό κόλλησε το μάτι μου σε ένα γερό κλαδί, «σκήπτρο σαμάνου» είπα και το μάζεψα απ΄ το έδαφος.

Αν μη τι άλλο, να έχω κάπου να ακουμπώ, να μην φοβάμαι πως κάθε απόπειρα ισορροπίας μπορεί να μου τινάξει τον σπασμένο δίσκο στο «άι σιχτίρ». 

***

Την πρώτη νύχτα –μουσικά –την απόλαυσα καλύτερα απ’ τη δεύτερη. Ακούω κυπριακά παραδοσιακά παιγμένα σε 8-bit, μια ηλεκτρονική εκδοχή του αγαπημένου “Theme de Yoyo”, τους δαιμόνιους καλαμαράδες (• Barbara’s Straight-Son) που ζωντανά μου έκαναν πολύ καλύτερη εντύπωση από ότι τα κομμάτια τους που βρήκα στο Youtube, οι πλείστοι των καλλιτεχνών να γέρνουν προς τον πειραματισμό.

Μπιρίτσα με κουπόνια απ’ το τραπεζάκι στην είσοδο, «φτανόμπιρα» όμως που πάντα μου «γελά», καλώ τις ντόπιες εφεδρείες εν είδη ζιβανίας αφού και ο Σ. δηλώνει ενδιαφέρον. Μόνο που αυτός στάζει δυο σταγόνες στο ποτήρι του και με αυτό βγάζει όλη τη νύχτα. Αμάαααν! Καταστροφή!

Μεσ’ το μεθύσι μου θυμάμαι αυτό που είδα το απόγευμα. Εκεί στο κοιμητήριο, δίπλα απ’ τη παλιά εκκλησιά του χωριού. Οι τάφοι των παπάδων –δεν προχώρησα να δω αν των «κοινών θνητών» έφεραν ίδιες επιγραφές –στο μάρμαρο σκαλισμένες οι λέξεις:

«ΘΑΝΩΝ ΕΤΩΝ 100» και «ΘΑΝΩΝ ΕΤΩΝ 102».  

Τη δεύτερη νύχτα στράφηκα στις «παραδοσιακές» μπίρες του καφενέ, τίποτα σημαντικά καλύτερο μα γνώριμο και επομένως πιο εύκολο στη διαχείριση. Μόνο που και το ρεπερτόριο στράφηκε σε «παραδοσιακά ηλεκτρονικά» ως επί το πλείστον, αυτά που κοροϊδευτικά αποκαλώ «τέσσερα τέταρτα»: Ντουπ, ντουπ, ντουπ, ντουπ.

Ο μόνος που ίσως να ξεχώριζε ήταν ο «αμερικάνος» (• Vacation Dad) αλλά… τη ζημιά που δεν έκαναν οι κερασμένες μπίρες την έκανε τελικά η πανούργα τεχνολογία. Εξ’ όσων κατάλαβα, κάποιος μετασχηματιστής τα ‘παιξε στην πρώτη νότα.
Είναι γκαντέμικο το νησί βρε αμερικάνε μου, πως να στο ξηγήσω;

Ευτυχώς, μια παρέα αράζει σε μια γωνιά δίπλα απ’ την καινούρια εκκλησιά και σηκώνει πανιά ρεμπέτικα. Από κοντά κάποιες κυράδες του χωριού. Μαζί και κάτι γεροντοπαλίκαρα που κερνάνε ζιβανιά χωριάτικη, παροτρύνουν τις γύρω νεανίδες φεστιβαλίστριες για χορό και τις αρπάζουν αγκαζέ στην πρώτη ευκαιρία.  

Έλα γεια μας!

Την επόμενη νύχτα θα έπαιζε και ο Ττερλικκάς μα δυστυχώς έπρεπε να φύγουμε Κυριακή απόγευμα.

***

Καθοδόν για Λευκωσία σταματάμε στου Κυβερνήτη. Επιτέλους, Θάλασσα!

Οι συνταξιδιώτες αράζουν στην παραλία καθώς τούτο το γέρικο Αγρινό βρέχει τ’ αχαμνά του σε γνώριμα νερά. Μέχρι να μπω όμως στη Μήτρα Όλων πέφτει σκοτάδι και δεν βλέπω την πρώτη σημαδούρα. Τραβάω ευθεία και ξέρω πως κολυμπάω πάνω από την «πρώτη φυτζία» των παιδικών μου χρόνων.  Αυτό αρκεί. Ελεύθερος!


Οι άλλοι δυο χαζεύουν ιπτάμενους θηρευτές της νύχτας που κυνηγάν ζωύφια ζαλισμένα από τον τεχνητό φωτισμό των παρακείμενων εστιατορίων. Το μάτι μου όμως στρέφεται αλλού, πρέπει το άσμα του • Trudell εκείνη τη στιγμή να τρύπωσε μεσ’ την κεφάλα μου, μαζί με της Φεγγάρως τις ακτίνες…

«…VOICES CATCHING UP VOICES CATCHING UP

WATCH OUT CHILD WATCH OUT CHILD

BABYLON FALLING DOWN FALLING DOWN…»

John Trudell, “• Voices Catching Up”.