Περί Διαδηλώσεων ΙΙΙ: Adverse Effects.

Σαν συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης … που ήταν απότοκο της προ-προηγούμενης… που ξεκίνησε με αφορμή • αυτό.

Κάτι μου λέει πως τα τρένα, οι αλληλουχίες και οι αλυσιδωτές επιδράσεις θα είναι κυρίαρχο θέμα σήμερα.

***

Σαν άσκηση της Σκέψης, ας δούμε και κάποια «επιμέρους» αποτελέσματα των διαδηλώσεων / συγκεντρώσεων όπως αυτή του Συντάγματος (και αλλού) στην Ελλάδα.

Πρώτο θέμα.

Tα μεταφορικά.

(Τα τρένα που λέγαμε…)

Λοιπόν, € 1.40 να πας και άλλα τόσα για να φύγεις. Υπάρχουν βέβαια και εισιτήρια ημερήσια, εβδομαδιαία και μηνιαία… για όσους αντέχει το πουγκί τους. Αν κρατήσει αυτή η κατάσταση κάμποσο καιρό, η Αττικό Μετρό Α.Ε. (μαζί με Α.Μ.Ε.Λ. και Η.Σ.Α.Π.) θα είναι μια από τις κερδοφόρες κρατικές (?) εταιρείες που… που θα… που ΔΕΝ θα καλύψουν το ελληνικό χρέος αλλά θα πιάσουν «καλή τιμή» στο παζάρι. Λέμε τώρα…

Θέμα δεύτερο.

Κατανάλωση.

Μπορεί οι Αγανακτίστας να διέπονται από αρχές οικολογικές και αντι-καταναλωτικές. Μπορεί για τα θέματα θρέψης να αποφεύγουν ταχυφαγεία και άλλες πλαστικές, ανθυγιεινές και ιδεολογικά επιλήψιμες λύσεις. Μπορεί. Αυτό όμως που μου μεταφέρουν οι πράκτορες μου εν Ελλάδι (Poco-loco, πιες ένα τσίπουρο και για μένα) …αποδεικνύει ότι προς το παρόν… επιτόπια παραγωγή αλκοολούχων δεν υπάρχει. Όταν πλησιάζουν οι απογευματινές / βραδινές ώρες … οι μπίρες και άλλα παρόμοια μέσα δροσισμού και αναψυχής … εξαφανιζόλ σε ακτίνα μερικών χιλιομέτρων!

Πάντως, αν τα κρατικά κέρδη (φόροι κλπ.) ενισχυθούν από την κατανάλωση … παρά τις απώλειες σε παραγωγικότητα λόγω αποχής από την εργασία (υποθέτω οι αυτοεργοδοτούμενοι θα είναι περισσότεροι, υπάλληλοι του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα σίγουρα κάνουν κοπάνες αλλά μάλλον θα φοβούνται μήπως καρφωθούν)… ή ίσως λόγω καταναλωτικών εξόδων εκ μέρους ακόμη και των αγανακτισμένων ανέργων… ε, τότε σίγουρα οι οικονομολόγοι όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων θα πρέπει να φαν τα διπλώματα τους ξεροσφύρι. Χωρίς καν μια μπιρίτσα για το κατέβασμα.

Θέμα τρίτο.

Αναγκαιότητα.

Τουτέστιν… που θα πάμε προς Ανάγκη μας; Διότι μετά την μπίρα και το οικολογικό κουλουράκι… ξέρουμε τι ακολουθεί, ε; Μάαααλιστααα… Πιπί. Κακά. Που, που;

Επληροφορήθειν ότι τα παρακείμενα δημόσια αποχωρητήρια ήταν και θα είναι κλειστά για όσους συμμετείχαν και θα συμμετέχουν σε οποιεσδήποτε επαναστατικές συνάξεις. Ακόμη και αν είναι ανοικτά, αρκούν άραγε για να καλύψουν τις ανάγκες μάζας ατόμων που βρίσκεται συνεχώς στο χώρο; Πολύ το αμφιβάλλω.

Κάτι άκουσα για βιολογικές τουαλέτες. Καλή ιδέα. Αλλά μέχρι οι –αξιέπαινες πρέπει να πω –διαδικασίες αυτο-οργάνωσης να παράξουν λύσεις αποτελεσματικές… το τι έχει να …εισπράξει η πλησιέστερη χλωρίδα (μην πω και η πανίδα)… θα το αφήσω στην φαντασία σας. Ενδιαφέρον θα είχε μια εμπεριστατωμένη μελέτη για τις όποιες επιδράσεις θα έχει αυτή η κατάσταση. Θα φουντώσουν τα δεντράκια και τα καλλωπιστικά… ή θα ξεραθούν;

***

Ας δούμε λοιπόν το όλο θέμα και λίγο σοβαρά.

Τα όσα προανέφερα είναι απλά μία… από τις πολλές μορφές αλληλουχίας συμβάντων που μπορούν να έχουν αποτελέσματα πέραν από εκείνα που ορίζονται ως στόχος, ως «επιθυμητά».

Μια σύναξη που το κάλεσμα της απευθύνεται σε κόσμο απολικτ… .. απλοικτ… φτού… δεν μπορώ να το πω… «αμαρκέ» ας τον πούμε… στην ουσία απευθύνεται σε κόσμο που ΔΕΝ έχει εμπειρία σε τέτοιου είδους εγχειρήματα. Επομένως, οι διαδικασίες αυτο-οργάνωσης που θα στηριχτούν; Λογικά, στους όποιους έμπειρους.

Κυρίες και κύριοι, μόλις συνέβη ενώπιον των οφθαλμών σας το Χουντινικό τρικ «now you see it, now you don’t» με αντικείμενο την ανεξάρτητη βούληση του καθενός και τον περιλάλητο «αυθορμητισμό». Διότι άμα εξαρτάσαι από τους «έμπειρους» πάνω σε θέματα βρώσης, πόσης, αφόδευσης και ασφάλειας… ε, τότε πως θα κοντραριστείς μαζί τους στα όποια άλλα θέματα;

Ακόμα και αν δεν υπάρχει μια εμφανής κόντρα… πέστε μου… πως θα διατηρηθεί αυτή η «αγνότητα» του ενός και των μαζών… εν μέσω της συναισθηματικής εξάρτησης που αναπόφευκτα θα δημιουργήσει η –εκ των συνθηκών ήδη υπάρχουσα –αλληλεξάρτηση των συμβαλλομένων και η λειτουργία των «έμπειρων»… όχι μόνο σε σχέση με θέματα οργανωτικά αλλά και στα ιδεολογικά; Ειδικά η δεύτερη κατηγορία («μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά») … τέτοιες ευκαιρίες –λουκουμάκια ψάχνει μια ζωή.

Εσύ, ο αυθόρμητος και χωρίς δόλο πολίτης… που ξεκίνησες με μόνο εφόδιο την αγανάκτηση σου… πως θα διαχειριστής θέματα από την σίτιση μέχρι την αφόδευση… ή θέματα ασφάλειας που αφορούν π.χ. τους Χρυσαυγίτες ή τα ένστολα και υπό κάλυψη όργανα… ή ακόμα θέματα ιδεολογικής ή άλλης πυξίδας, επιλογής στόχων και ορισμό προτεραιοτήτων στο επίπεδο –πολιτικών πλέον –αποφάσεων; Εν μέσω ενός συναισθηματικού ναρκοπεδίου, δεν θα στραφείς στους –όποιου είδους –«έμπειρους»;

Αυτοί οι «έμπειροι»… για πες μου … την εμπειρία τους την απόκτησαν όντας απολικτ…. απλοικτ… φτού… αμαρκέ;

Και τα νεαρά… καλά… μες την αφέλεια τους θα περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για «ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος». Δεν τα κατηγορώ. Ζουν τα νιάτα τους και –έχοντας επιλέξει ο αγώνας τους να γίνει με πολιτικούς όρους –έτσι ξέρουν, έτσι πράττουν. Πότε θα έρθει όμως εκείνη η «κατάλληλη στιγμή»; Πριν η μετά που θα λειτουργήσει το συναίσθημα;
Πριν η μετά την προσπάθεια των γηραιότερων άραγε;

Θα δούμε.
Ας έχουμε όμως υπόψη… ότι το συναίσθημα … ως μετρήσιμο και διαχειρίσιμο υλικό που είναι… μπορεί να το εκμεταλλευθεί ο οποιοσδήποτε. Είτε είναι «αγνός κινηματίας», είτε παλαίμαχος περιφερειακός της πολιτικής… είτε ξεκάθαρα δηλωμένο «αντίπαλο δέος» (του ΔΝΤ και των αντιπροσώπων του συμπεριλαμβανομένων).

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, όπου όλοι οι συμβαλλόμενοι έχουν καλές προθέσεις και δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν την όποια «εμπειρία» τους ως μοχλό πίεσης ή τρόπο δημιουργίας εξάρτησης, άμεσα υλικής ή «ψυχολογικής». Σε τοιαύτη περίπτωση παραμένει το –ουσιαστικά πολιτικοφιλοσοφικό –πρόβλημα: «ε, τότε ας θεωρήσουμε ότι έτσι είναι και η ευρύτερη κοινωνία, πολιτικών, παραπολιτικών και πολιτικάντηδων συμπεριλαμβανομένων».

Η αυτοδιαχείριση μιας κατάστασης «Αγανακτίστας» κύριοι και κυρίες μου… είναι απλά μια μικρογραφία του ευρύτερου προβλήματος. Αν ο αυθορμητισμός και οι καλές προθέσεις ήταν μια σοβαρή βάση πάνω στην οποία κάποιος θα μπορούσε να οικοδομήσει… οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας θα ήταν σχεδόν αχρείαστες.

ΠΕΡΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ ΙΙ: Επεξήγηση.

@ Λεμέσια & Αστάρτη.


Ως απάντηση στα σχόλια • ΕΔΩ.


Δεν ρίχνω σκιές στα άτομα και δεν υποτιμώ την όποια προσπάθεια, είτε λέγεται κίνημα, είτε κούνημα.

Απλά, εξετάζω –με το λίγο μυαλουδάκι που έχω κάτω από τα κέρατά μου –τις όποιες πιθανότητες και προσπαθώ να εντοπίσω ενδεχόμενους κινδύνους.

Κάποιοι εξ αριστερών θύμωσαν γιατί έφαγε γιουχάισμα η κόκκινη τους μπαντιέρα. Εμένα το θέμα δεν μου προκαλεί κάτι. Αφού οι συμβαλλόμενοι –στην πλειοψηφία τους αντιλαμβάνομαι –ήθελαν μόνο σημαίες ελληνικές… τούτο έπρεπε να γίνει σεβαστό. Βέβαια σημαίες ελληνικές κουβαλούσε και η Χούντα αλλά… με συνειρμούς ή χωρίς … αφού θες να συμμετέχεις με τους πολλούς, θα φας με τους πολλούς, θα πιεις με τους πολλούς… και με τους πολλούς θα κοιμηθείς. Αυτά έχει η μαζικότης.

Άσε που με τριγυρνά η υποψία πως ο λόγος του θυμού είναι ο φόβος για την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας σε πορείες / διαδηλώσεις, κλπ.

Προσωπικά θα κατέβαινα σε μια εκδήλωση ΜΟΝΟ αν ήταν κοινή συμφωνία όλων να κουβαλάμε σημαίες …ανύπαρκτες, φανταστικές δηλαδή σημαίες χωρών /κρατών /αυτοκρατοριών / κομμάτων / σωματείων που ΔΕΝ υπάρχουν στην πραγματικότητα. Να βάζαμε παιδιά να κάνουν ζωγραφιές με πουλιά, γατιά, το δέντρο, το σπίτι, λόλα-πάρε-ένα-μήλο… και να τα περιφέραμε αυτά περήφανοι και –κυρίως –σίγουροι για το «δίκαιο του αγώνα».

***

Εξετάζοντας λοιπόν διάφορες προσπάθειες που πρόσφατα έγιναν στην Μαμά Ελλάδα, βρίσκει κανείς αρκετά παραδείγματα που μπορούν να λειτουργήσουν σαν τροφή για σκέψη.

Π.χ. βρίσκω ότι τα παιδιά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που ανεβαίνουν σε λεωφορεία / τραμ και –κάνοντας κατάληψη –προσφέρουν το ελεύθερο στους επόμενους επιβάτες είναι όντως μια σημαντική –πάντα κατ’ εμένα –προσπάθεια. Η αύξηση στο κόμιστρο είναι ΒΑΡΥΤΑΤΗ για τον κοινό θνητό, εργαζόμενο ή λούμπεν. Επομένως, η πράξη τους δεν αφορά μόνο μια ιδιοτροπία και μια τάση για αντιπαράθεση με το Νόμο και το «νόμιμο». Αφορά μια πραγματική ανάγκη και ένα πραγματικό πρόβλημα.

Όμως… αχχχχ… αυτό το όμως…

Οι πράξεις τους (ή/και ο τρόπος παρουσίασης τους από τα ΜΜΕ) μπορεί και να επισπεύσουν την επιβολή νέων, αυτοματοποιημένων τρόπων είσπραξης του κομίστρου που να μην επιτρέπουν υπεκφυγή, να αυξάνουν το «αίσθημα ανασφάλειας των φιλήσυχων πολιτών» και –έτσι –να ευκολύνουν την καταστολή, τον χαφιεδισμό και την Νομολαγνεία.

***

Ας δούμε τώρα το «πρόσφατο κίνημα».

Η λέξη που παίζει παντού: «αγανάκτηση».

Ναι… αλλά υπάρχει μόνο ένα είδος αγανάκτησης;

Κάποιοι είναι αγανακτισμένοι γενικώς και αορίστως. Άλλοι είναι αγανακτισμένοι γιατί … δεν βγαίνει ένα πιάτο φαί ρε παιδί μου, δεν βγαίνει. Άλλοι στοχοποιούν την ανικανότητα των πολιτικών «φωστήρων» της χώρας. Κάποιοι λεν πως είναι αγανακτισμένοι –ειδικά και πολύ έντονα –με τους μετανάστες. Κάποιου έχασε η ομάδα του ή δεν έκλεισε το κουπόνι του.

Η θεωρία με το όνομα • Frustration – Aggression Theory είναι αμφιλεγόμενη και κανείς δεν υποχρεούται να την πάρει στα σοβαρά.

Οι εμπειρίες μου όμως… μου λένε πως όντως… όταν κάποιος ή κάποιοι αναμένουν «δίκαιη αμοιβή» και δεν την λαμβάνουν… ενδέχεται να ξεσπάσουν. Εάν δε τους είναι δύσκολο να εντοπίσουν ή να προσεγγίσουν τον φταίχτη… εύκολα μπορεί να στραφούν σε κάτι άλλο, μπορεί σε κάτι συγκεκριμένο, μπορεί και σε «όλους και όλα». Αν προσθέσεις σε αυτή την «μαζική ψυχική διάθεση» και την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας που ο όχλος δημιουργεί στις μονάδες… το μείγμα είναι τόσο εκρηκτικό όσο και απρόβλεπτο.

***

Όλη αυτή η ενέργεια που ξοδεύτηκε για την εκδήλωση στο Σύνταγμα, δεν μπορούσε να πάει αλλού;

Εγώ θα ήθελα π.χ. να την έβλεπα να συλλέγει -με τρόπο οικολογικά ορθό –ό,τι εδώδιμο από ένα κρατικό δάσος (για να μην υπάρχει θέμα καταπάτησης ιδιωτικής περιουσίας) και να το μοιράζει δωρεάν σε όλο τον κόσμο. Να μάθουν οι κλέφτες των σούπερμαρκετ ότι υπάρχει εναλλακτική λύση, μπας και ρίξουν λίγο τις τιμές.

Βέβαια, μια τέτοια ιδέα και η εφαρμογή της ΔΕΝ μας εγγυάται ότι δεν θα λειτουργήσουν αστάθμητοι παράγοντες και ότι δεν θα έχει τελικώς αποτελέσματα άλλα από αυτά που ήθελε. Αυτό είναι το μόνο που έχω για σίγουρο. Το απρόβλεπτο.

Επιπλέον, επειδή εμπεριέχει πραγματικό κόπο, αρκετά πιθανό είναι η ιδέα αυτή να μην ενθουσίαζε τους πολλούς.

***

Ας πούμε τώρα ότι σε αυτή την «αυθόρμητη» και «αμαρκέ» σύναξη… κάποιος τρελλλλάρας σαν και του λόγου μου… είτε πραγματικά επειδή έτσι νοιώθει και πιστεύει… είτε επειδή άλλα συμφέροντα εξυπηρετεί…. ρίχνει σαν ιδέα:

1) Ο όχλος να κάνει εκκαθάριση της πόλης από τους «παράνομους αλλοδπαούς» με «συλλήψεις από πολίτες».

2) Ο όχλος να καταργήσει το Σύνταγμα και να θέσει σε εφαρμογή την Πεφωτισμένη Ολιγαρχία.

3) Ο όχλος να μείνει εκεί μέχρι να καταρρεύσει το σύστημα. Μετά βλέπουμε…

4) Ο όχλος να κλείσει τα φώτα και να αρχίσει ένα πάρτι με ούζα.


Μπορεί κάποιος να βάλει στη θέση των άνωθεν προτάσεων κάτι που θεωρεί «θετικό», ΟΜΩΣ… αχχχχ… όμως… θα πρέπει να ξέρει ότι δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο στο τέλος να «περάσει» κάτι που θεωρεί αρνητικό. Έτσι είναι ο Όχλος.

***

Δεν ξέρω πως αλλιώς να σας εξηγήσω τον κίνδυνο που διαβλέπω να υπάρχει σε αυτές τις facebook–επαναστάσεις.

Θα σας αφήσω όμως με μια εικόνα:


Ο Άραβας αντικαθεστωτικός, ο πραγματικά αγανακτισμένος και ταλαιπωρημένος, βλέπει ψηλά στον Ουρανό με χαμόγελο.


«Ω! Ωωωωωωω! Οι Σύμμαχοι! …

Ωωωωωωωωω… με τα αεροπλάνα τους….

Ωωωωωωωωω… και τις έξυπνες τους βόμβες (Smart Bombs)…»

Ωωωωωωωωωωωωωωω… … … … oh-oh!.......

Περί Διαδηλώσεων

Όπως είπα και • αλλού:

Καλές οι διαδηλώσεις αλλά αυτό το "αμαρκέ" δεν είναι πάντα αθώο. Εύκολα μπορεί να προκύψει μια "νέα μάρκα" (δλδ. παλαιά με αμφίεση) και να συμπαρασύρει πολλούς αχάπαρους.

Και οι Άραβες διαδήλωναν ... και βρήκαν μερικοί να πουν για "επανάσταση του λαού"... όταν όμως πλάκωσαν τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ... οι μεν ευκολόπιστοι έτρεχαν να τα μαζέψουν... οι δε Άραβες απλά έτρεχαν.

ELECTIONS IN CYPRUS [ S a b o t a g e ]

Από τότε που μου «εδόθη» το δικαίωμα ψήφου, ουδέποτε απείχα.

Δεν λέω, συμπαθέστατη η ΑΠΟΧΗ και παραγωγική άμα το ψάξεις λίγο. Σε κάτι δημοτικές μάλιστα είχα τιμήσει κάποια άτομα που θεωρούσα κατάλληλα για μουχτάρηδες ή βοηθοί τους, παρότι δεν είχαν ελπίδα να βγουν. Πάνω απ’ όλα, αυτό που προστάζει η συνείδηση μας.

Συνείδηση, η οποία συνήθως με έσπρωχνε στο Λευκό ή το Άκυρο. «Φέτος αποφάσισα να μην ρίξω Λευκό», έγραψα κάποτε στο ψηφοδέλτιο… και μετά έκανα χαρές με την ευρηματικότητα μου. Ποιηματάκια, τοπιογραφίες, παράπονα και επιπλήξεις, έρωτας ή η απουσία αυτού, λύπες και χαρές, συμπάθειες και αντιπάθειες, όλα χωράνε μέσα στα πλατιά, λευκά άκυρα ψηφοδέλτια της Πρωτευούσης.

Ετούτη η χρονιά όμως έμελλε να είναι διαφορετική!

Από τον Γενάρη κιόλας, είχα εκφράσει –μέσω αναρτήσεως –την δυσαρέσκεια μου για το πολιτικό τοπίο της χώρας μας.

Απογοήτευση όχι γιατί περίμενα το παραμικρό … είτε από την φιλελευθεροσυντηρητική αξιωματική αντιπολίτευση … είτε από την …τσιμεντένια κυβέρνηση .

Ούτως ή άλλως,
ποτέ μου δεν περίμενα τίποτα
από κανένα δίπολο,
πραγματικό ή φαντασιακό.

Για το υποτιθέμενο κέντρο, τους μέσους της μετριότητας δηλαδή …μην περιμένετε να σχολιάσω… βαριέμαι να βάλω και συνδέσμους στις όποιες αναρτήσεις τους αφιέρωσα. Άμα γουστά… ψάξτε στο πλάι, δεξιά (γκουχ γκουχ) με τις πρόσφατες.

Η απογοήτευση είχε ως κύριο λόγω το ότι κανένας δεν φαινόταν πρόθυμος να προσφέρει μια πραγματικά εναλλακτική πρόταση. Τα νέα κόμματα… κομματίδια … κινήματα και κουνήματα που εμφανίζονται σε τέτοιες περιόδους… έχουν συγκεκριμένους λόγους ύπαρξης και συγκεκριμένη κατάληξη.

Συχνά υπάρχουν για να καλύψουν τις όποιες τρύπες στα πολιτικά στεγανά του τόπου: αυτοί π.χ. που συμφωνούν μαζί μας στο Κυπριακό…. γιατί να παν στο Α ή Β αντίπαλο λόγω της διαφωνίας τους στο θέμα «δικαιώματα του περονόσπορου». Οπόταν… τσουπ… να σου και η ανάλογη Κίνηση Κένωση, κλπ.

Άλλοτε, αν παρουσιάσουν κάποια «αξιόλογα» ποσοστά, γίνονται μια αμφίδρομη οδός συναλλαγής μεταξύ φερέλπιδων καρεκλοκενταύρων από τη μια και αποτυχημένων δεινοσαύρων από την άλλη. Είτε προσχωρούν σε κάποιο «παραδοσιακό» κόμμα, είτε γίνονται σανίδα σωτηρίας διαφωνούντων / αποχωρησάντων πολιτικάντηδων. Μπλιαχ!

Όταν ο τρισμέγιστος Ούτοπος ανακοίνωσε ότι αντί στην Πάφο… φέτος θα κατέβαινε ως υποψήφιος στη Λευκωσία, ένοιωσα πραγματικά τεράστια χαρά....

Για λόγους δύο.

Πρώτον, μπορούσα επιτέλους να ρίξω μια ψήφο αφαιρετική… μια ψήφο δηλαδή που θα φαινόταν ως έλλειμμα στα πραγματικά νούμερα αλλά και στα εκλογικά ποσοστά των υπολοίπων… χωρίς τον κίνδυνο να γίνει η ψήφος αυτή το εφαλτήριο κάποιου νέου μπαγαμπόντη που –νομοτελειακά –θα με απογοήτευε στο άμεσο μέλλον.

Δεύτερο, θα είχα έτσι την δυνατότητα να ΑΠΟΔΕΙΞΩ την περιβόητη καλπονοθεία που για τόσα χρόνια καταγγέλλει ο τρισμέγιστος. Απλά, θα κοίταζα τα αποτελέσματα στο τμήμα / εκλογικό κέντρο όπου ψηφίζω… και αν δεν υπήρχε μία ψήφος υπέρ του… θα κατήγγελλα την επαίσχυντη αυτή προσπάθεια για παραχάραξη της λαϊκής βούλησης.

Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός μου… που αφιέρωσα ώρες ολόκληρες για να προωθήσω αυτή την υποψηφιότητα, αυτή την πραγματική ψήφο διαμαρτυρίας, όχι μόνο για να εξαπλωθεί διαδικτυακά παντού το χαρμόσυνο μήνυμα… αλλά και για την συρραφή κατάλληλου ηχητικού ρεπερτορίου.

(Προσοχή: περιέχει embedded podcast με αυτόματη εκκίνηση)

***

Βιβλιοθήκες, φάκελοι, ερμάρια και συρτάρια, σακάκια και παντελόνια, τσάντες, τσαντάκια, κρεβάτια, πολυθρόνες, κασόνια με αναμνηστικά ή/και με βιντεοκασέτες και κασέτες από την περασμένη χιλιετία, ο χαλασμένος εκτυπωτής του Η.Υ. μου, το ψυγείο, το υπόγειο, ταξιδιωτική βαλίτσα με –από καιρό χαμένα –μια συνταγή για φάρμακα και ένα πενηντάευρο.


Προβοκάτσια !



Την δωδεκάτη διαπίστωσα ότι αδυνατούσα να εντοπίσω το εκλογικό μου βιβλιάριο!


Η καλπονοθεία ξεκίνησε
πριν καν φτάσουμε στην κάλπη!

Σαμποτάζ!

Ας είναι όμως…

Έχω 50 επιπρόσθετα ευρώ
να πνίξω τον πόνο μου
και πιθανότατα να εντάσσομαι
–έστω από λάθος –
σε μια ανερχόμενη δύναμη…
στην μερίδα εκείνη του λαού μας
που απλά δεν ασχολήθηκε.


Χέηηηη- Χοπ!

Το Θρεφτάρι που Κλωτσά

Ναι, μπορείς…

Μπορείς να ρίξεις ψήφο αρνητική …
πράττοντας έργο θετικό!

Ψηφίζοντας τον τρισμέγιστο,
αφαιρείς μερίδιο από τα ποσοστά
και από την εκλογική δύναμη
που διεκδικούν τα Νούμερα.

ΟΥΤΟΠΟΣ

......Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ

ΨΗΦΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Όχι άλλες φουστανέλες !

Όχι άλλο τσιμέντο !

Η Φυγή των Ατάκτων… τώρα ξεκινά…

ΒΟΛΕΥΤΙΚΕΣ 2011: ΔΗΣΥ, ο Νικολάκης Φιλελευθερισμός !

Προσέξτε, όχι «ο Νικολάκης Φιλελεύθερος» αλλά «Φιλελευθερισμός».

Μπορεί βέβαια ο ηθοποιός του παιδικού θεάτρου Κώστα Σχοινιού, ο γνωστός «Νικολάκης», να είναι υποψήφιος εκεί που του αξίζει, με τους • Οικολόγους στην επαρχία Αμμοχώστου, αυτό όμως δεν εμποδίζει τον Δημοκρατικό Συναγερμό από το να ανεβάζει –μέσω του ψηφοδελτίου του –παραστάσεις εφάμιλλης …εεε… αξίας.

Ο όρος Φιλελευθερισμός βέβαια τυγχάνει ποικίλων ερμηνειών, αναλόγως και του φιλοσοφικού, πολιτικοοικονομικού υπόβαθρου που χρησιμοποιεί κάποιος σαν αφετηρία. Τούτο όμως δεν αρκεί για να δικαιολογήσει κανείς την μονόπλευρη επίκληση του οικονομικού φιλελευθερισμού –κάποτε αγνοώντας ή ακόμα και λειτουργώντας εις βάρος του ευρύτερου Φιλελευθερισμού και των ατομικών δικαιωμάτων –που συχνά προτάσσουν οι βο(υ)λευτές του ΔΗΣΥ (όταν οι φουστανέλες πάνε στο καθαριστήριο) .

Απαιτήσεις από εκείνη την μερίδα του κοινοβουλευτικού ΔΗΣΥ που ελάχιστα γνωρίζει για τους • θεμελιωτές της Φιλελεύθερης σχολής δεν έχω. Εκείνοι όμως –οι «γραμματιζούμενοι» –που ΚΑΙ γνωρίζουν αρκετά… ΚΑΙ επιλέγουν να θυμούνται μόνο όσα «φιλελεύθερα τσιτάτα» βρίσκουν ότι τους βολεύουν ανά πάσα στιγμή… απλά δεν με πείθουν.

Δεν είναι μόνο που κάποιοι εξ αυτών αμολούν ατάκες όπως «λιγότεροι φόροι»… ωσάν αυτό το «αξίωμα» να μην χρήζει καμιάς διαφοροποίησης από την εποχή που πρωτοειπώθηκε, εποχή στην οποία οι φόροι εξυπηρετούσαν τις ανάγκες ενός Βασιλιά ή μιας αποικιοκρατικής δύναμης αντί της ευρύτερης κοινωνίας …

… είναι και το ότι η –εκ του κοινωνικού συμβολαίου ορμώμενη –ανάγκη για ισονομία και σεβασμό στους κανόνες τυγχάνει επίκλησης μόνο αν εξυπηρετεί αντιπολιτευτικές ανάγκες ή την τροφοδότηση της τρομολαγνίας και της αυξημένης αστυνόμευσης… αλλά ξεχνιέται όποτε συνεπάγεται παρουσία του Κράτους όχι ως τιμωρού των «μικρών» αλλά ελεγκτή των «μεγάλων»… και ξεχνιέται ΕΙΔΙΚΑ όταν η μη τήρηση του συμβολαίου από μεριάς του Κράτους δικαιολογεί την ανυπακοή…

… είναι που ξεχνούν ότι ακόμη και ο Hayek αναγνώριζε ρόλο στο Κράτος ως παροχέα κοινωνικών υπηρεσιών υπό ορισμένες συνθήκες…

… είναι που ξεχνούν ότι «ελεύθερη αγορά» δεν νοείται αυτή στη οποία η υπεραγορά… ή αν προτιμάτε …η αγορά τείνει να γίνει η ΜΟΝΗ επιλογή καθώς η μορφή της παιδείας που έχουμε σήμερα, ο τρόπος διανομής πληροφοριών … και ο αστικός χαρακτήρας των κοινωνιών μας ΔΕΝ δημιουργεί ανθρώπους με την ικανότητα της αυτοσυντήρησης (και επομένως και αυτονόμησης), πράγμα που συνεπάγεται ότι ΗΔΗ υπάρχει ένας σημαντικός βαθμός ανελευθερίας…

… είναι ΚΥΡΙΩΣ … και αυτό ισχύει για όλους τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους μας … που συνεχώς ψηφίζουν ΝΟΜΟΥΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟΥΣ, συχνά υπό τον μανδύα νόμων «προστατευτικών»… αντί να ψηφίζουν Νόμους που …εξασφαλίζοντας ελευθερίες στο άτομο … λειτουργούν ενδυναμωτικά –και επομένως πραγματικά Φιλελεύθερα –ως προς τα Φυσικά Δικαιώματα του ατόμου.

Αυτό το ψηφοδέλτιο–μπαχτσές, με εραστές της ελευθερίας – κατόχους επιλεκτικής μνήμης, με κρυφούς και φανερούς οπαδούς των Ελληνορθόδοξων Σοβιέτ, με ηθικολόγους της κακιάς ώρας… αλλά και με τρισάσχετες περσόνες του κοινωνικού γίγνεσθαι … είναι ό,τι καλύτερο έχει να μας προσφέρει η φιλελεύθερη παράταξη;

Αλί και τρισαλί!

Για τις αντιφατικές θέσεις των υποψηφίων του ΔΗΣΥ στο κυπριακό… ολίγον ενδιαφέρομαι. Οι τελευταίες ελπίδες φίλτατοι αναγνώστες είχαν πεθάνει μεταξύ 1ης και 2ης Κυριακής των περασμένων Προεδρικών εκλογών. Το έχω πει πάμπολλες φορές, θα το ξαναπώ τώρα: και οι δύο υποψήφιοι του 2ου γύρου έλεγαν «τουλάχιστον να φανεί η αδιαλλαξία της Τουρκίας»… και οι δύο έγλειφαν –αντί να γωνιάσουν –τις αιώνια απορριπτικές δυνάμεις.

Ο κ. Κασουλίδης μας το είπε και • με διαφορετικά λόγια προσφάτως…

Μάλτα Λύση γιόκ!

ΒΟΛΕΥΤΙΚΕΣ 2011: ΔΗΚΟ και Νιόνιος.

Πρόσφατη ομιλία του Προέδρου του ΔΗΚΟ, κ. Κάρογιαν, τέλειωσε με την εις τριπλούν επανάληψη ενός «Ζήτω».

Πως λέγαν’ κάποτε, «Ζήτω το Στράτευμα»;

Πως έλεγε ο Νιόνιος:
«Ζητώ, το ζητώ το ελληνικό τραγούδι.
Ζήτω, το ελληνικό τραγούδι
ζήτω, το ελληνικό τραγούδι.»

Αναπόφευκτη η σκέψη που ακολούθως
άρχισε τις τρεχάλες μες το μυαλό μου.

Μήπως ήθελε να πει,

Ζητώ… Ζητώ…. Ζητώ…;

Idiots rule

Όντας στραβός,
όταν ο οδηγός του οχήματος
που με μετέφερε αναφώνησε
«έσhει φωθκιάν»…
μου πήρε λίγο χρόνο να την εντοπίσω.

Σκονισμένα τα τζάμια,
εγώ κοίταζα δεξιά, αριστερά, πάνω…

«Ίσhια μπροστά μας ρε».

«Α! Ααααα…»

Ώσπου να βγάλω την κάμερα,
δεν την είχα έτοιμη σε ψηλό ISO
…. Ζζζββιίιιιν…
πάει, πέρασε.








Μετά άλλη… κι’ άλλη…



«Ου διάολε! Τι έγινε;
Αφυπνίσθησαν οι Μάζες;
Ξεκίνησε η Επανάσταση…
τζιαι ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΧΤΕΝΙΣΤΟΣ;»

Αλί και τρισαλί,
οι «λόγοι» μάλλον πιο ευτελείς,
κέρδισε η μια ομάδα και έχασε η άλλη…

Κάποιος να βρει
τον φάκελο «Ανθρωπότητα»
τζιαι να τυπώσει πάνω του
με τεράστια στάμπα:

«PROJECT CANCELLED»

ΒΟΛΕΥΤΙΚΕΣ 2011: ΑΚΕΛ, πιττούδες με το μέλι…

Λοιπόν, όσοι θέλετε να ασχοληθείτε με τη δήλωση του Άντρου Κυπριανού για προτίμηση σε Τ/Κ αριστερό παρά Ε/Κ δεξιό πρόεδρο σε περίπτωση λύσης… γυρευτείτε αλλού.

Θα είχε νόημα να συζητούμε έτσι θέμα αν βρισκόμασταν κοντά σε λύση. Δεν.

Επιπλέον, δεν έχω καμία απολύτως όρεξη να συνεισφέρω στην προσπάθεια συσπείρωσης κομμάτων και κομματιδίων ένθεν και ένθεν του «ιδεολογικού άξονα». Οι έντονες αντιδράσεις των «εθνικοφρόνων» πολιτικών μπορεί να βοηθούν στο κούρδισμα της αντίστοιχης μερίδας των μαζών…. ταυτόχρονα όμως έκαμαν μούχτιν δουλειά για το ΑΚΕΛ που πασκίζει να συσπειρώσει τους απογοητευμένους «ναι-νέκους», οι οποίοι ακόμα καρτερούν το μαυρογέρημο το τσιμέντωμα.

Φανταστείτε τον Συλλούρη (με καππελούδιν ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις) να κουβαλά σίκλες νερό τζιαι τον Α. Κυπριανού ως επιστάτη να του παραγγέλλει «πιο γρήγορα». Την ώρα του διαλείμματος, ο επιστάτης Άντρος δίνει στον εργάτη Συλλούρη πιττούδα να φάει. Αμέσως τότε …πλακώνουν και κάτι παιδιά με μαύρες φανέλες και τους ξυλοκοπούν φωνάζοντας «έξω οι ξένοι εργάτες από την Κύπρο».

Οι συχνά αφελείς ναι-νέκοι … που εκάμαμεν χαρά όταν αναβλήθηκε ένα και μοναδικό επεισόδιο του «Αμύνεσθαι Περί Πάτρης» μετά την εκλογή Χριστόφια… δύσκολα ξεφεύγουμε από τέτοιες συναισθηματικές παγίδες.

Ο Αναστασιάδης εφάνη τσας πιο έξυπνος και αντέδρασε μεν, άφησε δε περιθώρια για «εκ περιτροπής πρωθυπουργό χωρίς εκτελεστικές εξουσίες», αφήνοντας ταυτόχρονα ανοικτό παράθυρο για δεξιόστροφους απογοητευμένους «ναινέκους».

Αρκετά ασχολήθηκα όμως με τούτο το θέατρο, ας πάμε στα σοβαρά.



ΤΟ ΝΟΜΠΕΛ, Η ΓΡΙΑ & ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ !



Θυμάστε εκείνη τη δήλωση του Προέδρου Χριστόφια για «τη γριά με τα 900 ευρώ σύνταξη που ψώνιζε και για την κόρη της» ;

Αν όχι, δείτε την • εδώ, από τα πιο επίσημα χείλη. Δώστε προσοχή σε όλο το κομμάτι… με τις σχετιζόμενες αναφορές στην ανεργία.

Ειπώθηκαν διάφορα αλλά τότε δεν έγραψα τίποτε για το θέμα. Όταν κάτι περνά σαν κεντρικό θέμα στην επικαιρότητα… σπάνια ακούς σωστές εκτιμήσεις / αναλύσεις και το όλο παιχνίδι χάνεται για χάρη της ηλίθιας μάχης των εντυπώσεων. Από λίγους άκουσα μια κουβέντα που να πλησιάζει … έστω λίγο… σε αυτό που εγώ σκέφτηκα ακούγοντας την άνωθεν δήλωση.
Το Νόμπελ «μας»!

Κάμετε υπομονήν.

Ο κ. Πισσαρίδης και ο συνεργάτης του έλαβαν το Νόμπελ Οικονομικών λόγω της εργασίας τους πάνω σε θέματα σχετιζόμενα με την ανεργία και –πιο ειδικά –με αυτό που ονομάζεται «search friction».

Δεν είμαι ειδικός πάνω στα θέματα, ούτε καν σχετικός… αλλά επειδή έκαμα κάποια μαθήματα σχετικά με «macro & micro – economics» την περασμένη χιλιετία… η σύνδεση της… Γριάς με το Νόμπελ έγινε αυτόματα.

Υπομονήν τζιαι φτύμμαν. Όσοι δεν γνωρίζετε και θέλετε να καταλάβετε τη σημασία τούτου του Νόμπελ… ρίξτε μια ματιά στα παρακάτω:

• Σχετικό άρθρο στο Scientific American.

• Christofis in Wiki.

• Frictional unemployment, Wiki.

• Search theory, Wiki.

• Matching Theory, Wiki.

Ωραίαααααα!

Η εργασία του συμπατριώτη μας και των συνεργατών του είναι σημαντική για τα οικονομικά θέματα διότι βοηθά στη «καλύτερη κατανόηση» του φαινομένου της ανεργίας.

Όπου «καλύτερη κατανόηση»… εάν είσαι το Κεφάλαιο και οι όμορες ιδεολογικές παρατάξεις… σημαίνει «πώς να πειθαναγκάζεις τον κόσμο να δεχτεί ό,τι δουλειά του προσφέρεις». Το κουτσούρεμα ανεργιακών επιδομάτων είναι μόνο ένα μέρος της όλης υπόθεσης. Σε χώρες όπως τη δική μας, όπου η στήριξη από την οικογένεια υπάρχει ακόμη… ένα άλλο κομμάτι της υπόθεσης έχει να κάνει και με το πώς αφαιρείς τέτοια στήριξη.


Για να καταλάβετε καλύτερα τη σχέση ψηλών συντάξεων και ανεργίας… θυμηθείτε τότε που στη Μαμά Ελλάδα έγινε της μόδας μια συγκεκριμένη λέξη: «Χλιδάνεργοι».

Αναφερόταν στην κατηγορία των νέων που είναι άνεργοι, καταφέρνουν όμως να διατηρούν κάποιο επίπεδο ζωής (π.χ. σε ότι αφορά την διασκέδαση ή το ρουχισμό) … κυρίως επειδή λαμβάνουν βοήθεια από το πουγκί της οικογένειας τους. Η εμετική προσπάθεια να παρουσιαστούν όλοι αυτοί οι νέοι ως ανεπρόκοποι που ζουν εις βάρος των άλλων ήταν ξε-κά-θα-ρη.

Τώρα… αν είσαι οπαδός ενός συστήματος που γουστάρει να αναγκάζει τους νέους να δέχονται την όποια δουλειά τους «προσφέρουν», με κατώτατο ή και «πιο κάτω» μισθό, με απάνθρωπα ωράρια, μηδενικά benefits (ασφάλιση, κλπ.) και μηδενικές προοπτικές … ε, τότε σίγουρα οι «ψηλές» συντάξεις των γονιών είναι για σένα πρόβλημα. Από αυτούς περιμένω να ακούσω «έτσι αποθαρρύνουμε τον παρασιτισμό», κλπ.

( Οι οπαδοί της «ελεύθερης» αγοράς που θέλουν να υπερασπιστούν την άνωθεν θέση για αφαίρεση τέτοιας στήριξης… παρακαλώ καταλάβετε το εξής: το ποια θέση υποστηρίζω εγώ είναι θέμα ασήμαντο, το τι επαγγέλλεται ο Πρόεδρος Χριστόφιας όμως είναι ΤΟ σημαντικό. Αν θέλετε συζήτηση επί του θέματος… παρακαλώ καταλάβετε και το εξής: δεν υπάρχουν μόνο οι θέσεις της κλασσικής αριστεράς / δεξιάς, υπάρχουν και ακόμη πιο ουτοπικές και παλαβιάρικες, σαν τις δικές μου. Ονειροπόλος είμαι… και μάλιστα καθαρόαιμο αστόπαιδο με παρεκκλίσεις λόγω νοητικής ανεπάρκειας … και επομένως ότι βλακείες θέλω μπορώ να σκέφτομαι. Δεν είμαι όμως Πρόεδρος «αριστερός» που επαγγέλλεται «δίκαιη κοινωνία». )

Αν όμως είσαι ορίτζιναλ αριστερός, βέρος Ομονοιάτης … η ακόμη και μη-κολλημένος κεντρο -/ δεξιός…με όραμα την «δίκαιη κοινωνία»… τότε κανονικά θα έπρεπε να λες: «Ναι κύριοι, να μπορεί η οικογένεια να συντηρεί τους νέους αν δεν βρίσκουν δουλειά ανθρώπινη και να μην εξαναγκάζονται να υποκύπτουν στις ορέξεις του Στρος… εεε… του Κεφαλαίου. Άλλωστε, την σύνταξη εκείνη δεν την λαμβάνουν χαριστικώς οι γονείς…. Την λαμβάνουν γιατί έχουν συνεισφέρει και τους αξίζει. Το πώς την αξιοποιούν είναι δική τους υπόθεση.»


Όταν ξεστόμισε την κουβέντα με την Γριά …ο Πρόεδρος ουσιαστικά άλειφε βούτυρο στο ψωμί του «αιώνιου εχθρού» του, του Κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, άλειψε πιττούδαν με μέλι και την σέρβιρε στον εαυτό του. Μαζί και σε όλους τους νέους.

Θα του προτείνω να διαβάσει αυτό:
• A Modest Proposal, by Jonathan Swift.

ΒΟΛΕΥΤΙΚΕΣ 2011: ΕΔΕΚ οργισμένη, ποτέ νικημένη…

Μεσημβρινές ειδήσεις και ακούω το κάλεσμα του κ. Ομήρου, προέδρου του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών • ΕΔΕΚ, «προς όσους είναι απογοητευμένοι και οργισμένοι με τα κόμματα και την πολιτική ζωή του τόπου» να στηρίξουν το κόμμα του.

Σχετική είδηση από iKypros, • εδώ.

Εκ του άνωθεν καλέσματος…
εγώ έβγαλα τα εξής συμπεράσματα:

1) Η ΕΔΕΚ, με παρουσία στο κοινοβούλιο που • μετρά πάνω από 40 χρόνια, ΔΕΝ είναι Κόμμα και ΔΕΝ έχει την όποια συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα του τόπου.

2) Την στασιμότητα των πολιτικών μας πραγμάτων, την απογοήτευση του κόσμου αλλά και την οργή του… θα την αντιμετωπίσουν με συχνές επαναλήψεις της ίδιας ατάκας. Δες • εδώ (SigmaLive) και • εδώ (Αλήθεια - Μιτίδης) για παρόμοιο κάλεσμα σε –πρόσφατη –προηγούμενη ανακοίνωση τους, τότε που είχαν προγραμματικό συνέδριο και ανακοίνωση των υποψηφίων στη Λευκωσία.
ΕΔΕΚ – ηρεμιστικά, σημειώσατε 1.

3) Θα αρπάξετε ότι είναι να αρπάξετε από ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ, εμείναν σας τωρά οι «απογοητευμένοι και οργισμένοι» των ΕΛΑΜ, ΚΕΑ και ΕΔΗΚ.
Πέτε μας μόνο πόσα σας εχρεώσαν οι επικοινωνιολόγοι σας, έτσι εποχές εν αναγκαίο το γέλιο.

ΒΟΛΕΥΤΙΚΕΣ 2011: περδΟΙΚΟΛΟΓΟΙ

Το • Κίνημα των Οικολόγων στη Νήσο των Αγίων φέτος προτρέπει τους ψηφοφόρους να «τους αφήσουν όλους» και μετά αυτοπαρουσιάζονται ως η εναλλακτική πρόταση λέγοντας «έλα με τους Οικολόγους».

Σύνηθες φαινόμενο για μικρό κόμμα, οι Οικολόγοι ποντάρουν στη δυσαρέσκεια μερίδας του κόσμου με τα μεγάλα, καθιερωμένα κόμματα. Κατά την δική μου άποψη, οι κύπριοι Οικολόγοι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους υπόλοιπους μας κοινοβο(υ)λευτικούς εκπροσώπους αλλά δημιουργήθηκαν απλά και μόνο για να μην μας προκύψει «άλλου είδους» οικολογία.

Ειδικά μετά την «έκπληξη Βασιλείου», διαφάνηκε ότι ήταν δυνατόν να προκύψουν και άλλες τέτοιες εκπλήξεις που να μην προέρχονται από τα παραδοσιακά κομματικά μαγειρεία και επομένως… οι Άρχοντες του κυπριακού, πολιτικού κατεστημένου (Εκκλησία, ανώτερες κλίμακες της Δημόσιας Υπηρεσίας και Οικονομική Ολιγαρχία, μετέπειτα και οι Καναλάρχες) χρειάστηκαν να «κάνουν χώρο» σε μια μερίδα Οικολόγων που θα συμβάδιζαν με τα συμφέροντα τους σε θέματα βασικά –όπως το Κυπριακό –ακόμη και αν αυτό σήμαινε κάποια –ελάχιστη πιστεύω –παρέκκλιση σε άλλα θέματα, όπως τα Οικολογικά.

***

Από τους 56 βο(υ)λευτές μας, περίπου 12 με 16 –από όλα τα κόμματα –μονοπωλούν τον χρόνο στα ΜΜΕ. Οι υπόλοιποι είναι σαν να μην υπάρχουν. Υπάρχουν δε και κάποια μέλη κομμάτων που δεν έχουν εκλεγεί σε κάποια πολιτειακή θέση αλλά πάλιν «καταφέρνουν» να βρίσκονται στις οθόνες μας πιο συχνά και από βο(υ)λευτές του δικού τους κόμματος. Ξανά, τα υπόλοιπα ανώτερα στελέχη… είναι σαν να μην υπάρχουν.

Το γεγονός ότι • ο κ. Περδίκης είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος τους στη Βουλή (Επαρχία Λευκωσίας), μπορεί εν μέρει να εξηγήσει το πόσο συχνά τον βλέπουμε στις οθόνες μας, πιο συχνά και από τη διάδοχο του, κ. Ιωάννα Παναγιώτου, στη θέση του ΓΓ του κόμματος. Άλλος παράγοντας που συνεισφέρει σε αυτό το φαινόμενο είναι οι ομολογουμένως συχνότατες δράσεις και παρεμβάσεις του κ. Περδίκη μέσα στο ίδιο το κοινοβούλιο. Πέραν από τις προτάσεις νόμων και την συμμετοχή στις διάφορες επιτροπές, ο κ. Περδίκης έχει να παρουσιάσει • πληθώρα ερωτήσεων που ο ίδιος καταθέτει στην Βουλή των Αντιπροσώπων.

Ήθελα να ξεκινήσω μια σειρά αναρτήσεων με θέμα τους επίδοξους εκπρόσωπους μας… και ξεκινώντας με το μικρότερο εκ των κομμάτων που ήδη εκπροσωπούνται στη Βουλή, έκανα μια αναδρομή στα όσα κατά περιόδους έγραψα για • τα κατορθώματα του κ. Περδίκη.

Ακολούθως, έψαξα το ψηφιακό, διαδικτυακό • αρχείο με τα πρακτικά των συνεδριάσεων της ολομέλειας της βουλής.

Ήξερα πως εκεί θα έβρισκα αρκετά παραδείγματα της πολυπραγμοσύνης του κ. Περδίκη. Για παράδειγμα, στις 14/12/2010 (σελ. 105) μπορεί κάποιος να θαυμάσει τον τρόπο που ο κ. Περδίκης, κάτοχος βουλευτικής ασυλίας, καλεί τους πολίτες να αντιδράσουν στην επικείμενη αύξηση του ΦΠΑ και να προειδοποιήσουν την Κυβέρνηση με μια στάση ανυπακοής και με άρνηση εφαρμογής της σχετικής Νομοθεσίας.

Παρατήρησα τότε ότι η τελευταία καταχώρηση σε αυτό το αρχείο ήταν για την ολομέλεια στις 20/01/2011. Απ’ ευθείας το βρίσκετε • εδώ.

Από την σελίδα 32 και μετά έχουμε τις ερωτήσεις των βο(υ)λευτών, τομέας στο οποίο ο κ Περδίκης σίγουρα κάνει πρωταθλητισμό.

Πρώτη στη σειρά είναι ερώτηση του κ. Περδίκη σχετικά με τους «υδρίτες μεθανίου».

Συγκεκριμένα, τα πρακτικά καταγράφουν:


Ερώτηση με αρ. 23.06.009.05.01.520, ημερομηνίας 13 Ιανουαρίου 2011, του βουλευτή εκλογικής περιφέρειας Λευκωσίας κ. Γιώργου Περδίκη

«Οι υδρίτες μεθανίου αποτελούν τη νέα μορφή ενεργειακών πόρων που αναδύονται στην παγκόσμια αγορά και αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από γεωπολιτικής και τεχνολογικής πλευράς. Οι εκτιμήσεις αποθεμάτων ξεπερνούν κατά πολύ τις εκτιμήσεις των αποθεμάτων όλων των λοιπών συμβατικών ενεργειακών αποθεμάτων. Με την υπάρχουσα εξέλιξη τεχνογνωσίας η αξιοποίηση και εκμετάλλευσή τους αναμένεται τα επόμενα 10-15 χρόνια να κυριαρχήσει στην παγκόσμια αγορά. Υδρίτες μεθανίου έχουν εντοπίσει και εντός του ελληνικού υποθαλάσσιου χώρου, και ιδιαίτερα στην περιοχή του Καστελλόριζου, με τις όποιες γεωστρατηγικής φύσεως συνέπειες για τις πολιτικές αποφάσεις της Ελλάδας και της Κύπρου.

Παρακαλώ τον αρμόδιο υπουργό να πληροφορήσει τη Βουλή των Αντιπροσώπων αν υπάρχουν πληροφορίες για ύπαρξη κοιτασμάτων υδρίτων μεθανίου στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου.»

Μη έχοντας πλήρη εικόνα για το τι ακριβώς είναι αυτοί οι «υδρίτες», αποφάσισα να κάνω μια έρευνα στον γκούγκλη. Έγραψα «υδρίτες μεθανίου» και πάτησα το κουμπί.

Τρίτο στη σειρά αποτέλεσμα με παραπέμπει • εδώ.

Πρόκειται για ένα ακόμη ελληνόψυχο Ιστολόγιο που πληροφορεί και προειδοποιεί τους αναγνώστες του για τα σατανικά σχέδια των εχθρών του έθνους. Η ενασχόληση του με θέματα ενεργειακά είναι απλά μια πτυχή του θεάρεστου έργου που αυτή η Ιστοσελίδα επιτελεί. Η συγκεκριμένη ανάρτηση με τις αναφορές στους υδρίτες (της Τετάρτης, 2 Μαρτίου 2011) αναδημοσιεύει άρθρο το οποίο το ίδιο το Ιστολόγιο αποδίδει στους «Ιωάννη Θ. Μάζη, καθηγητή του Τμήματος Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών - Δρ. Γεωργίου Σγούρου, Ερευνητή ΕΚΠΑ».

Για τον πρώτο, έχω εντοπίσει και προσωπική του Ιστοσελίδα.

Κατόπιν, εντόπισα το ίδιο κείμενο σε παρόμοια ελληνόψυχο Ιστολόγιο που αναδημοσιεύει, στις 09 Ιανουαρίου 2011, • φωτοαντίγραφο του άρθρου των κ. Μαζή και Σγουρού.

Θα υποθέσω πως όταν ο κ. Περδίκης είχε υποβάλει γραπτώς την ερώτηση του στη Βουλή… είχε επίσης σημειώσει –με την κατάλληλη παραπομπή –ότι μεγάλο μέρος του κειμένου της βασιζόταν στα όσα καταγράφουν οι άνωθεν ειδήμονες… και πως λόγω συντομίας ή λόγω παράβλεψης τα πρακτικά της ολομέλειας δεν αναφέρουν αυτή την λεπτομέρεια. Μπορεί ακόμα ο κ. Περδίκης να γνωρίζει τους άνωθεν Καθηγητές / Ερευνητές προσωπικά ή/και να τους πληροφόρησε δια την τιμητική αυτή χρήση της εργασίας τους.

Όντας μπλόγκερ που συχνά χρησιμοποιεί ήχο αλλά και βίντεο από το γιουτιούμβιον, δλδ. χωρίς την άδεια των δημιουργών / κατόχων τους, ασφαλώς δεν θα μπορούσα να προσάψω την όποια κατηγορία στον πολυτεχνίτη κ. Περδίκη.

Ως πολίτης και ψηφοφόρος όμως,
μπορώ να ζητήσω από τον κ Περδίκη…
αν θέλει να συνεχίσει
να χρησιμοποιεί την κοινοβουλευτική
πρακτική των ερωτήσεων
(που συχνά δημιουργούν θέματα
για τα ΜΜΕ και τυγχάνουν προβολής
χωρίς όμως να ακολουθεί
και ανάλογη κάλυψη
των όποιων απαντήσεων) ...
να προσπαθεί λιγάκι να μας πει...
ό,τι έχει να πει
... με δικά του λόγια.

Σας ευχαριστώ πράσινα…

Ιτά!

Η περιοχή της Φανερωμένης παρουσιάζει ορισμένα χαρακτηριστικά.
Αφήστε τον κόσμο που ζει ή συχνάζει εκεί.
Δείτε τα κτίρια.
Έχουν ύψος.

Από μια τέτοια
–πλεονεκτική –
θέση
μπορεί κάποιος άνετα
να παρατηρήσει την δραστηριότητα
στους παρακείμενους δρόμους.

Όποιες ομάδες
σχεδιάζουν
να μετατρέψουν την περιοχή
σε πεδίο δόξης…
καλόν είναι
να έχουν υπόψη τους
αυτό το χαρακτηριστικό,
ειδικά εάν
σκοπεύουν να κάνουν
πρώτες κινήσεις
σε ένα όποιο
περιστατικό αντιπαράθεσης.

Από τέτοια σημεία
εύκολα μπορεί κάποιος
να απαθανατίσει,
ψηφιακά ή με όποιο άλλο τρόπο,
τα τεκταινόμενα.

Κούκου!

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ: A walk in the park.

Η Ελπίδα απέθανε … Ζήτω η Ελπίδα.

Ανέβασα το προηγούμενο άσμα
(Danzig – «Dirty Black Summer»)
έχοντας πρόθεση να αναρτήσω ποστάκιον καταθλιπτικό
που να κηρύττει τον θάνατο της Ελπίδας.

Κηδεία κανονική,
με απόθεση στεφάνων
και λουλουδιών χρωματισμένων
στο κόκκινο του αίματος
και το κίτρινο του μίσους.

Θα μπορούσα να φταίξω
την γεωμετρική εξάπλωση του τρόμου
ή
το πέπλο ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων βλακείας
που οι τηλεοπτικοί μας δέκτες εκπέμπουν.
Τις απώλειες αμάχων και μαχητικών.

Αν δεν ήταν και το τυχαίο, που υπέβαλε στ’ αυτιά μου ότι
–με την ανακοίνωση θανάτου κάποιου Οσάμα –
ο σκοτεινός τροβαδούρος του εντοιχισμένου μου ρεπερτορίου τραγουδούσε «Dirty Black ‘Sama»,
η σοβαρότερη απώλεια θα ήταν
αυτή της αίσθησης του γελοίου,
του γέλιου.
Ειδικά σε θέματα σοβαρά.

***

Καθότι
η ενασχόληση με τα παγκόσμια
ενισχύει αισθήματα
ανημποριάς και απελπισίας,
ας αποσυρθούμε αυτιστικά
σε περιπάτους πάρκων.

Ας περιορίσουμε επίσης
τις συζητήσεις μας
στα κοντινά,
σε αυτά που άμεσα μας αφορούν.

Ας μιλήσουμε για τον καιρό.
Αυτό το καλοκαίρι θα ‘ρθει, αυτό το καλοκαίρι δεν θα ‘ρθει.

Ας ανοίξουμε
ανώφελες και επιβλαβείς
συζητήσεις
για την τρέχουσα πολιτική μάχη
και τα διάφορα (προ)εκλογικά τεκταινόμενα.

«You just keep me hanging on…»

***

Φωνές και αλληλοκατηγορίες αντί κοινής αναζήτησης λύσεων σε προβλήματα. Να διακόπτεις τον απέναντι σου, όχι μόνο εάν ειπωθεί κάποια από τις –επικοινωνιολογικά –προτεινόμενες λέξεις κλειδιά, αντιπαραθέτοντας άλλες αντίστοιχες… αλλά και εάν αυτός επιχειρεί –με όποιο τρόπο –να ξεφύγει από το άνωθεν μοντέλο.

Ο τετραγωνισμός του κύκλου των φαύλων.

Ας μην παραπονιέμαι όμως. Το –ραδιενεργό φέτος –θέαμα της εκλογής κοινοβουλίου στη Νήσο των Αγίων είναι εμπλουτισμένο. Ακόμη μια φορά θα μας διεκδικήσουν – διασκεδάσουν «εκλεκτοί» θαμώνες των καφενείων – τηλεοπτικών καναλιών του τόπου.


Ευγενική
η πράξη του Κράτους
να μας προσφέρει
σχετικό «πρόγραμμα παραστάσεως»
σε ψηφιακή μορφή,
• εδώ.

Μόνο που ετούτη τη φορά θα δούμε και μικρά μονόπρακτα από πληθώρα «νεοεμφανιζόμενων» ή αναπαλαιωμένων προτάσεων σε συνδυασμούς. Δώστε προσοχή στους «μικρούς».

Αντι-ομοσπονδιακοί
φορείς θέσεων προχώ
για τις διακρίσεις
με βάση τις σεξουαλικές επιλογές.
Κωμωδία.

Ονομαστικά αποδεχόμενοι
την ομοσπονδία
με «πατροπαράδοτες» θέσεις
σε μεταναστευτικό, ναρκωτικά, φυγοστρατία.
Δράμα.

«Ναι μεν αλλά»,
μια μακάβρια
(ανα)παράσταση κηδείας
ευρωπαϊκών προδιαγραφών
με τον δικό της Ιατροδικαστή.
Επιστημονική Φαντασία.

Μη βρίσκοντας ίχνος ελπίδας στα άνωθεν θεατράκια της κακιάς ώρας, αποφάσισα να ελέγξω τουλάχιστον
• τις ανεξάρτητες παραγωγές
της επαρχίας Λευκωσίας.

Πανορθόδοξη παλινδρόμηση,
μια πανδαισία αποχρώσεων
του άσπρου και του μαύρου
με τελεολογικό ύφος.
Ιστορική Φαρσοκωμωδία.

Έκαψα την νεκρή μου Ελπίδα στη μέση του πάρκου
και με τις στάχτες της πότισα τριανταφυλλιές.

Και ιδού…
από τις στάχτες της
θανατωμένης Ελπίδας
πεταλουδίζει η Λύτρωση.

Αντί στη Πάφο,
ετούτη τη φορά
ο Κώστας Κυριάκου
κατεβαίνει υποψήφιος στη Λευκωσία.

Η εκδίκηση
–μάτια μου –
δεν είναι πιάτο κρύο.
(Φάτε).

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ


ΨΗΦΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ


• ΟΥΤΟΠΟΣ.




Take a Walk on the Wild Side.

Εκδίκηση
-μάτια μου –
είναι το γέλιο
που σε πιάνει
με την πρώτη υποψία μιας
–ως εκείνη τη στιγμή –
απροσδόκητης χαράς.
(Φάτε την).

Η τρέλλα της φύσης είναι ότι ζει.
Η τρέλλα της φύσης είναι ό,τι ζει.




You're going to reap just what you sow…

(Soundtrack: Lou Reed)

a BS of a difference